دست و دلبازتر از او او بود

باورم نمی شود

آن طنین نازکانه

آن طراوت شگفت

آن شب به یاد ماندنی

دارد از چهل عبور می کند...

بر فراز بام خانه ای که سیب سبز پوست نازکش

اولین درخت خاطرات انسِ آفتاب و تازگی و شوق بود

من

مطمئن تر از همه

برگزیدمت

 گرچه مجتبای مادر و

مصطفای من

نام دیگری گرفت.

مهربانی ظریف خوش نوای جستجوگرم!

گرم دردمند خنده هات تا همیشه در برابرم!

ای برادر ای برادر ای برادرم!

ای شکفتگی بی امان!

بی قراری شکفته جان!

تکیه گاه بی دریغ!

در زمانه ی چقدر تنگ چشم آزمند

در یگانگی بی دریغ دستهات غرقها و ما چه بی خبر...

بعد تو

چشم های ما به راه ماند و ماند و ماند

رفتن تو را

هیچکس

باورش نمی شود

ای چقدر کودکی تابناک شعله ور

ای همیشگی برقرار!

ای همیشگی برقرار!